ഒരു നിലവിളക്കിന്റെ ശോഭ പോലവള്‍എന്‍
ഹൃദയത്തില്‍ ഒളിമിന്നി നിന്നിരുന്നു...
പ്രേമമെന്ന ആ ദിവ്യ വികരമെന്‍ ഓരോ
ശ്വാസത്തിലും അവള്‍ നിറച്ചു...
അവളുടെ മന്ദഹാസം എന്നെ
കുളിരണിയിച്ചു ഒരു തെന്നല്‍ പോലെ...
പീലി നിവര്‍ത്തിയടിടുന്നെന്‍ ഹൃദയം
അവള്‍ അരികത്തു അനന്ജിടുമ്പോള്‍
എങ്കിലും, ഒരുവാക്കും ഉരിയടാനയില്ല
ഒരിക്കലും എന്‍ ഇഷ്ട്ടത്തെ കുറിച്ചവളോട്...
ഒടുവില്‍, നിറകന്നുമായവള്‍ വിട ചൊല്ലുമ്പോഴും
കഴിഞ്ഞില്ല എനിക്ക് പറഞ്ഞീടുവാന്‍
എന്‍ പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് ഒരു മാത്ര പോലും...
അവളുടെ സ്നേഹതിനെന്‍ പ്രണയത്തേക്കാള്‍
വിലയുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നു...
ഒടുവില്‍, ഞാന്‍ ഏകനായ് കണ്ണീര്‍ വാര്‍ക്കുമ്പോള്‍
അറിഞ്ഞു അവളെ മറക്കാനാവില്ല എനിക്കെന്നു...
സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു ഞാനെന്‍ ഹൃദയത്തിന്‍ ചെപ്പില്‍ആ
പ്രണയം,പുസ്തകതാളിലെ മയില്‍പീലി പോലെ...
ആരോരും കാണാതെ,ആരോടും പറയാതെ
സൂക്ഷിച്ചുഞാനതെനിക്ക് മാത്രമീ നാളുവരെ....
