മഴ,
അതെനിക്കെന്നും ഒരു ആവേശം ആയിരുന്നു
അതിന്റെ തണുപ്പ് എന്റെ ചിന്തകള്‍ക്ക് ഒരു ആശ്വാസവും
ഒര്മാകളിലാദ്യം പെയ്ത മഴകളിലൊന്നില്‍ കുടയും ചൂടി
അമ്മയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പോകുന്ന
ആ കുട്ടിനിക്കറുകാരന്റെ കവുതുകമാനെനിക്ക് ഇന്നും മഴയോട്
ചെങ്കല്ലിട്ട റോഡിലെ ചെളിക്കുണ്ടില്‍ കാല്‍ പുതഞ്ഞപ്പോളും
പള്ളിക്കൂടത്തിലെ ഇടവേളകളില്‍ മഴപെയ്തപ്പോലും
ശപിചിട്ടുണ്ട് മഴയെ ഒരുപാട് ....
പിന്നെടെപ്പോഴോ ഞാനും അതിന്റെ വശ്യതയില്‍ മയങ്ങി
ഒരുപാടുനേരം നോക്കിയിരുന്നിട്ടുണ്ട്, ഓടി നടന്നു നനഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്
അങ്ങനെ ഞാന്‍ മഴയുടെ കാമുകനായി...
മഴ കാത്തു കഴിയുന്ന വേഴാമ്പലിനോട് എനിക്ക് അസൂയ ആയിരുന്നു
കാരണം ആരോ പറഞ്ഞ കഥയില്‍ മഴ പെയ്യുന്നത്തെ വേഴാമ്പലിനു
വേണ്ടി ആയിരുന്നു...
മഴയെങ്ങനെ പെയ്യുന്നു എന്ന് പലപ്പോഴും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട്
ശാസ്ത്രം തന്ന ഉത്തരം അംഗീകരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല
പിന്നെടെപ്പോഴോ കേട്ട ഒരു പാട്ടില്‍ മഴ ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണുനീരായി
അത് ഞാനും വിശ്വസിച്ചു...
മഴക്കിത്രയും മനോഹാരിത കിട്ടിയത് അതുകൊണ്ടാവാം...
പക്ഷെ, ആ കണ്ണുനീര്‍ വീണു കുതിര്ന്നപ്പോഴെപ്പഴോ ഞാനും അറിയാതെ പുലമ്പി ഈ നശിച്ച മഴ....
